Hiç kimse özgür değildir . Çünkü hiçbirimiz yeterince ben değiliz . Bir yerlerde taşıyoruz sürekli nasıl karşılanır duygusu . Bu kaygılar hepimize benzer duvarlar örüyor . Kaygıdan duvarlar en tehlikelisi . İlk bakışta korunduklarını zannediyorlar , neyden korunduklarını bile bilmeden . O duvarların ardında tek başına olmak ... Sanki tüm diğer insanlar zararlıymış gibi , ürkekçesine . Herkes duvarların ardında yalnız . Kelimeler el atıyor duruma . Diyor ki insanlar kalabalıklar içinde yalnız kaldık . Oysa insanlar yalnızlaştırılmadı . Yalnızlaştırdılar kendilerini .
Bol bol duvar yaratıyor insanlar . Duvarların ardında güvendeymiş gibi hissettiklerini zannederek kendilerini kandırdıkları gibi , duvarları olmadan hiç nefes almamışlar sanki . Sanki insanlar duvarlarıyla birlikte doğuyormuş gibi . Daha çok güvende olmak için daha çok geriye , kendilerine çekiyorlar duvarları . Kalabalıklar içinde yalnızlar . Daha çok yalnızlaştırıyorlar kendilerini .
Ve yükseldikçe yükseliyor duvarlar . Önyargı , kibir , vicdansızlık , iradesizlik , zayıflık , tuğla taşıyor . Demir , çimento oluyor yalnız kalma korkusu duvarların . Korku , korkuyu büyütüyor kucağında . Sonra tektükleşiyor herkes . Herkesin korkuları aynı . Olması gereken olmak için uğraş var . Olması gerekeni kim belirliyor belli değil . Hiç kimse yeterince ben değil . Hiçkimse yeterince özgür değil . Zamanla alışıyor herkes duvarlarıyla var olmaya . Sonra duvarın ardındaki kısıtlı olarak ona ben olma imkanını veren yalnızlıkla dolu boşluk fazla geliyor . Özgürlük kırıntıları fazla geliyor . Vicdan kırıntı kadar özgürlüğün hesabını soruyor. Özgürlük yükümlülük demek çünkü . Sorumluluk bu insanlara göre değil . Yorgan gibi örtüyorlar duvarları üstlerine . Can veriyor vicdan ben ülkesinin fazla yüksek ve üzerine yıkılan duvarlarının altında . Vicdan sonsuza dek susuyor . Vicdan ölümleri artıkça , insanlar pek bir güdülmeye müsait oluyor .
18.02.2016
şarkı önerisi:get up stand up (dinlediğim ilk regge dir )
film: Çavdar tarlasında asi çocuk
Bol bol duvar yaratıyor insanlar . Duvarların ardında güvendeymiş gibi hissettiklerini zannederek kendilerini kandırdıkları gibi , duvarları olmadan hiç nefes almamışlar sanki . Sanki insanlar duvarlarıyla birlikte doğuyormuş gibi . Daha çok güvende olmak için daha çok geriye , kendilerine çekiyorlar duvarları . Kalabalıklar içinde yalnızlar . Daha çok yalnızlaştırıyorlar kendilerini .
Ve yükseldikçe yükseliyor duvarlar . Önyargı , kibir , vicdansızlık , iradesizlik , zayıflık , tuğla taşıyor . Demir , çimento oluyor yalnız kalma korkusu duvarların . Korku , korkuyu büyütüyor kucağında . Sonra tektükleşiyor herkes . Herkesin korkuları aynı . Olması gereken olmak için uğraş var . Olması gerekeni kim belirliyor belli değil . Hiç kimse yeterince ben değil . Hiçkimse yeterince özgür değil . Zamanla alışıyor herkes duvarlarıyla var olmaya . Sonra duvarın ardındaki kısıtlı olarak ona ben olma imkanını veren yalnızlıkla dolu boşluk fazla geliyor . Özgürlük kırıntıları fazla geliyor . Vicdan kırıntı kadar özgürlüğün hesabını soruyor. Özgürlük yükümlülük demek çünkü . Sorumluluk bu insanlara göre değil . Yorgan gibi örtüyorlar duvarları üstlerine . Can veriyor vicdan ben ülkesinin fazla yüksek ve üzerine yıkılan duvarlarının altında . Vicdan sonsuza dek susuyor . Vicdan ölümleri artıkça , insanlar pek bir güdülmeye müsait oluyor .
18.02.2016
şarkı önerisi:get up stand up (dinlediğim ilk regge dir )
film: Çavdar tarlasında asi çocuk
Yorumlar
Yorum Gönder